เที่ยวซอกแซก...วังเวียง สปป.ลาว (ตอนที่ ๒)

เดินเท้าเกือบ ๓ กิโลเมตรไปชมตลาดเช้าวังเวียง

 ไก่ยังไม่โห่...ผมก็รีบตื่นซะแล้ว... หรือ ที่วังเวียงไม่มีไก่ให้โห่ เพราะเท่าที่ผมสังเกตดูแต่ละบ้านในวังเวียง ไม่ค่อยเลี้ยงไก่ หรือถ้าเลี้ยงก็คงจะโดนเชือดกินกันตั้งแต่กล่องเสียงยังไม่แตกกันแล้วกระมัง
ผมล้างหน้าแปรงฟัน  คว้ากล้องคู่ใจ ออกจากห้องพัก เดินฝ่าความมืด ไปตามถนนสายหลักของนครวังเวียง ...
ยามเช้าบนท้องถนนที่วังเวียงช่างเงียบสงบ จนแลดูสงัด ไร้ผู้คนสัญจร ต่างจากค่ำคืนวันวาน ที่ดูจะคึกคัก มากมายเต็มไปด้วยนักท่องเที่ยว...ที่ถือขวด ถือกระป๋องเบยลาว เดินจิบกันเพลินอุรา ยังกับว่าที่นี่กำลังจัดงานเทศกาลฟูลมูนขึ้นอีกแห่งซะแล้ว
 ผมกวาดสายตามองผ่านความมืดเหลือบไปเห็นเงาตะคุ่มๆ สันนิษฐานว่าน่าจะเป็นคนแน่ๆ เงาตะคุ่มนั้นกำลังปั่นรถถีบ ผ่านลอดแสงไฟสลัวสีส้มนวลจากเสาสูง ตรงมาข้างหน้า
ใช่แล้ว!!!...คนจริงๆด้วย
“สะบายดี...อ้าย...ตลาดซ้าววังเวียง อยู่บ่อนใด๋...”  ผมทักทายเปิดฉากถามถึงตลาดเป้าหมายแรกที่ผมจะไป เป็นภาษาลาว ที่ใครฟังก็รู้ว่าดัดจริตเพราะสำเนียงไปทางภาษา ไทยปนลาวซะมากกว่า
“พู้นนน...หย้างซื่อไป๋ทางใญ๋...งวกซ้ายอีก ๓ โลกว่าจั่งสิฮอด ตะหาดซ้าว” ...อ้ายชาววังเวียง จอดรถถีบ อธิบายเส้นทางไปตลาดเช้า ให้กับผมอย่างใจดี มีน้ำใจ
ออกสู่ถนนสายหลัก เส้นทาง วังเวียง-หลวงพระบาง ผมเดินมุ่งหน้าไปทาง หลวงพระบาง ท่ามกลางอากาศหนาวเย็นแต่ไม่มากอุณหภูมิยามเช้ามืดในบรรยากาศที่สลัว  อยู่ที่ ๑๖ องศา ชาววังเวียงเริ่ม ขับรถจักร ปั่นรถถีบ พากันมุ่งหน้า ไปตลาดเช้า เพื่อจับจ่ายซื้อหา อาหารการกิน
 ระยะทาง ๓ กิโลเมตรกว่าๆ ที่ผมเดินจากที่พักในตัวเมืองวังเวียงไปตลาดเช้า ผมได้เห็นวิถีของผู้คน  ได้สัมผัสกับบรรยากาศยามเช้าที่สดใส ผมว่ามันเป็นกำไลของการท่องเที่ยว ที่คุ้มค่าจริงๆ

เส้นทางเดินไปตลาดเช้าวังเวียง ๓-๔ กิโลเมตรจากตัวเมือง

ตลาดเช้าวังเวียง

ผมเดินถึงตลาดฟ้าก็เริ่มสว่างพอดี...ว่าจะเก็บภาพดวงอาทิตย์ยามเช้าแต่ก็ต้องผิดหวังเพราะเมฆหมอกปกคลุมหนาตา
ในสายตาผม ตลาดเช้า วังเวียง เป็นตลาดสดที่สวยแห่งหนึ่งเท่าที่ผมเคยสัมผัสมา เพราะฉากหลังของตลาดเป็นเทือกเขาหินปูนอันยิ่งใหญ่ ตัวตลาดมีขนาดไม่ใหญ่เกินไป แต่ก็ไม่เล็กมากผู้คนไม่หนาแน่นจนเกินไปเป็นพญาน้อยเดินชมแบบสบายๆ
ภายในตลาดเต็มไปด้วยร้านอาหาร  ร้านเฝอ  ร้านกาแฟ  ร้านสารพัดย่าง ฯลฯ กลิ่นควันไฟคละคลุ้งไปทั่ว
แผงขายของสดและแห้งเรียงรายไปทั่วคล้ายตลาดสดแถวภาคอีสานบ้านเรา บ้างก็ปูผ้าใบวางขายบนพื้น บ้างก็วางขายบนแคร่ ผักสดๆจากสวน ปลาสดๆ หน้าตาแปลกๆที่หามาจากลำน้ำซอง เห็นแล้วอยากจะซื้อไปปรุงอาหารทำกินกันซะเอง

ตลาดที่สวยงามที่มีฉากหลังเป็นกำแพงภูเขาหินปูนที่สวยงาม

แต่ที่น่าสนใจคงจะเป็นสินค้าแปลกตาที่ดึงดูดสายตาจากผมมาก เห็นแล้วรู้ได้ทันทีว่านี่คือตลาดสดของ สปป.ลาว ...สินค้านั้นคือของป่า สัตว์ป่า สงวนของบ้านเราไม่ว่าจะเป็น นกนานาชนิดไม่ว่าตัวใหญ่ตัวเล็ก ค้างคาว หนู กระรอก ตัวตุ่น ตัวอ้น เม่นธรรมดา เม่นหางพวง นางอาย(ลิงลม) อีเห็นหลายสายพันธุ์ หรือแม้กระทั้งงูเหลือม ฯลฯ ที่ตลาดเช้าวังเวียงมีวางขายอยู่ทั่วไป ผมเดินดูแล้ว เหมือนกับว่าการจับสัตว์เหล่านี้มาขายเป็นเรื่องธรรมดาของที่นี่...ส่วนผมเห็นแล้ว...น้ำตาจิไหล
ร่างไร้ชีวิต และยังมีชีวิต ของสัตว์ป่าแปลกตาเหล่านี้ ไม่ใช่เป็นเพียงแค่อาหารแปลกปาก แปลกตาเท่านั้น สำหรับคนที่นี่เขากินมันเป็นอาหารจริงๆ

สัตว์ป่าถูกฆ่าแล้วนำมาวางขาย

 

อีเห็น

ในถุงหิ้วคืองูเหลือมที่ถูกสับเป็นท่อนๆ

นางอายหรือลิงลม ก็ยังถูกกิน

หนู นกกระปูด ค้างคาว และนกตัวเล็กๆ

กระรอก และนกปรอดชนิดต่างๆ

เม่นธรรมดา และเม่นหางพวง ถูกชำแหละขายเป็นเรื่องธรรมดาของที่นี่

ผมมีนัดกลับผู้จัดการทริป(ภรรยาผมเอง) ในเวลาประมาณ ๗ โมงครึ่ง เพื่อกินอาหารเช้าและไปรอขึ้นรถของบริษัททัวร์ ที่เราซื้อแพ๊คเก็ตท่องเที่ยวแบบแอดเวนเจอร์ไว้ในเวลา ๙ โมงเช้า ถ้าจะให้ผมเดินกลับจากตลาดวังเวียงไปที่พักอีก ๓ กิโลเมตรกว่าๆ คงไม่ทันการแน่ จึงนั่งรถกระป้อ คล้ายสองแถวบ้านเรา กลับมายังตัวเมืองวังเวียง โดนค่ารถไปซะ ๖๐ บาทไทย ทำให้ผมต้องบ่นกับคนขับเหมือนกัน...ว่า
” คือมาแพงแท้อ้าย...สองแถวพัทยาบ้านข่อยนั่งไปทั่วเมืองไกลกว่านี้อีกแค่ ๑๐ บาทเท่านั้นเอง”

กินอาหารเช้า...ก่อนเดินทางท่องเที่ยวในแบบ แอดเวนเจอร์
ถึงหน้าห้องพัก ผมอดใจไม่ไหวที่จะคว้ากล้องขึ้นมาถ่าย เทือกเขาหินปูนที่อยู่เบื้องหน้าอีกไม่ได้ ถึงแม้จะเป็นมุมภาพซ้ำๆ ก็ตาม
เรา แต่งตัวเตรียมพร้อมเพื่อการท่องเที่ยวแบบแอดเวนเจอร์ มุดถ้ำ ลุยน้ำ ฯลฯ ตามที่ผู้จัดการทริปได้บอกไว้คร่าวๆ อุปกรณ์สิ่งของที่เสี่ยงต่อการเปียกน้ำ ถูกบรรจุในถุงกันน้ำอย่างมิดชิด ก่อนเดินออกมาจากห้องพักอีกครั้งเพื่อหาอาหารเช้ากินกัน
เราเดินหลงเข้าไปในร้านอาหารฝรั่งอย่างหรู เพราะคิดว่ามีเฝอ มีข้าวเปียกเส้น ฯลฯ อาหารเวียดนามที่เราอยากกินขาย เข้าไปเปิดๆ เมนูถ่ายภาพ มองดูแล้ว ถูกปากแต่อาหารไม่ถูกใจ ก็เลยพากันวางเมนูค่อยๆเดินเลี่ยงๆออกมา
มาเจอร้านอาหารเวียดนาม เป็นร้านแบบบ้านๆ ตั้งอยู่ริมถนนสายหลัก วังเวียง-หลวงพระบาง เห็นนักท่องเที่ยวและชาววังเวียงเองเข้าไปใช้บริการหนาตา คงจะอร่อย...และก็อร่อยถูกปาก ถูกลิ้นจริงๆ ครับ...เราสั่งข้าวเปียกเส้น  เฝอ  ข้าวเปียกปากหม้อ หมี่กะทิ ฯลฯ รสชาติกลมกล่อม ราคาไม่แพงเท่าไหร่...จนต้องบอกกับตัวเองว่าพรุ่งนี้เช้าจะมากินที่นี่อีก

ร้านเฝอ ก๋วยจั๊บญวนริมถนนหลัก วังเวียง-หลวงพระบาง

 

เตรียมตัวเดินทาง ท่องเที่ยวแบบแอดเวนเจอร์

เที่ยวถ้ำน้ำและถ้ำช้าง ต่อด้วยพายเรือคายัคล่องลำน้ำซอง
๙ โมงเช้า เราไปขึ้นรถกระป้อ ที่บนหลังคาบรรทุกเรือคายัคสีสด หลายลำบริเวณหน้าร้านจัดทัวร์  ที่เราซื้อทัวร์ไว้ พอไปถึงเจ้าหน้าที่ ที่ทำหน้าที่เป็นไกด์ในตัวแจกถุงกันน้ำเพื่อเอาไว้ใส่กล้อง โทรศัพท์ กระเป๋าสตางค์ และ ของมีค่าอื่นๆ ก่อนจะนั่งรอลูกทัวร์ ที่จะไปในรถคันเดียวกัน
เมื่อลูกทัวร์มาครบ รถกระป้อสองแถวของบริษัททัวร์ใช้เวลาราวครึ่งชั่วโมง พาพวกเราลัดเลาะเส้นทางไปตามถนนสายหลัก ที่ผมเดินไปชมตลาดเมื่อเช้า คือเส้นทาง วังเวียง-หลวงพระบาง ผ่านบ้านเรือน ทุ่งนา ราว ๑๗ กิโลเมตร ไปยังเป้าหมาย จากนั้นจึงปล่อยให้ทุกคนลงเดินเท้าข้ามสะพานผ่านถ้ำช้าง ไปยัง ปากถ้ำน้ำ ก่อนเป็นแห่งแรก ก่อนออกเดินทางไกด์หนุ่มชาวลาว พูดไทยชัดเจน ภาษาอังกฤษปร๋อ ทำการแจกน้ำคนละขวด เพราะระยะทางเดินไป ถ้ำน้ำค่อนข้างไกล

เส้นทางเดินไปยังถ้ำน้ำสวยงาม บรรยากาศท้องนา ป่าเขา แล้วผมก็ได้ไปพบถ้ำน้ำลอด ซึ่งลักษณะภายในถ้ำคล้าย เรื่อง "เพชรพระอุมา"ที่ผมเคยอ่าน ช่างอลังการสวยงาม จริงๆครับ 

โปรดติดตามตอนต่อไป